တကယ္ေတာ့ သား က ကဗ်ာ သမားတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး.. ဒါေပမဲ့ သစ္ရြက္လွဳပ္တာၿမင္တိုင္း ရင္ခုန္တတ္တဲ့ အရြယ္မွာ သား ကဗ်ာ ေတြစေရးတတ္ပါၿပီ အဲ့ဒါ ပထမဆံုး အၾကိမ္ေပါ့၊ အခုမိဘရဲ႕ ေမတၱာတရားကို နားလည္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒုတိယေၿမာက္ ကဗ်ာ ေရးၿဖစ္တာပါ....
ေတာင္တန္းေတြ ကာရံၿပီး ခ်မ္းေအးလွတဲ့ မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ကို လြမ္းသလို ေမတၱာတရားေတြ
ကာရံၿပီး ေႏြးေထြးလွတဲ့ မိဘရင္ခြင္ကို လြမ္းတယ္...
ၾကိဳတင္မခန္႕မွန္းႏိုင္ေသာ အနာဂါတ္ကို တြက္ကိန္းခ်ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနသလို သားခ်စ္တဲ့ ညီမေလးေတြရဲ႕ အနာဂါတ္ကို စိတ္ကူးပံုေဖာ္ေနမိတယ္......
မန္ေနဂ်ာက သူ႕ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို ဆူတာေအာ္တာကို ေတြ႕ရင္ တစ္ခ်ိန္က ဂရုဏာေဒါသနဲ႕ ဆူခဲ့ေအာ္ခဲ့တဲ့ ေဖေဖ့ ကိုလည္းၿမင္ေယာင္မိတယ္ ေဖေဖရယ္....
ၾကိဳတင္မသိႏိုင္တဲ့ သားရဲ႕ အနာဂါတ္အတြက္ ေဖေဖနဲ႕ေမေမ ရင္ေမာေနမွာပဲေနာ္......
သားကို သူမ်ားေတြနဲ႕တန္းတူ တကၠသိုလ္ ထားေပးႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ ပထမနွစ္ကို ႏွစ္ခါက်ေအာင္ေၿဖခဲ့တဲ့ သားမိုက္ကို အၿပံဳးမပ်က္အားေပးႏွစ္သိမ့္ခဲ့တဲ့ စကားသံေတြကို အခုခ်ိန္မွာၿပန္လည္ၾကားေယာင္မိရင္ သားတဆစ္ဆစ္ နဲ႕ နာက်င္ခံစားရပါတယ္.....
သားရဲ႕ အၾကီးမားဆံုး ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ခုရွိတယ္သိလား..
ပထမတစ္ခုက မိဘေက်ဇူးဆပ္ႏိုင္တဲ့ သားလိမၼာေလး တစ္ေယာက္ၿဖစ္ခ်င္တယ္..
ဒုတိယတစ္ခုက ဘြဲ႕တစ္ခုရေအာင္ယူမယ္ ...
ဒီေလာက္ပါပဲ ဘာမွၾကီးၾကီးမားမား ေမွ်ာ္လင့္ထားတာမရွိပါဘူး..
0 comments:
Post a Comment